دوشنبه 7/11/81 شب صدو دوم

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          به نام تک پرستوی آسمان عشق از امروز می خواهم سبک نوشتن خاطراتم را عوض کنم  چون با خودم فکر کردم  از تکزاری نوشتن بهتره سعی کنم حرف دلم را بنویسم  از امروز می خواهم روزهایی را که دلم می گیرد یا اتفاق خاصی رخ می دهد را بنویسم و وقتی که همدلی ندارم با دفترم صحبت کنم البته این روزا توی زندگی من کم نیستن  البته این دفتر راز منو به کسی نمی گه مگر اینکه خودم بخوام  الان که دارم می نویسم عصبانی هستم  و دلم می خواد از ته دل گریه کنم  من روز اول که به این مدرسه امدم  تنهای تنها بودم و هیچ کس را نمی شناختم و در گوشه ای از کلاس روی نیمکت نشسته  بودم البته این حال من تنها نبود خیلی ها این حالو داشتن  و اولین دوست من ا- ر بود که دوستی ما زیاد پایدار نبود و در حد یک هم کلاسی باقی ماند ولی بعداً با  س- ر دوستی عمیق تری داشتیم  اما او الان گرفتار دوست های ناباب شده  و امروز هم به همین خاطر از مدرسه اخراج شد نمی دانم چه بگویم {{ بلاخره دوستی یک اتفاق است  که با یک نگاه آغاز می شود و با یک لبخند اوج می گیرد و با چشمانی پر از اشک پایان می پذیرد البته جدایی قانون دوستی است هیچ دوستی بدون این قانون نیست}} و جدایی من و س هم یک روز می بایست اتفاق بیفتد و دوباره من تنها شدم و باید دوباره دنبال یک دوست قابل اعتماد بگردم  خدایا چرا من باید این همه سختی بکشم  الان من به غیر از این دفتر دوست قابل اعتماد دیگری ندارم آه...آه... خدایا خودت کمکم کن ... دارم از ناراحتی می پکم و از یک طرف دلم حوس رفتن به خانه کرده  الان ساعت 8.47 صبح سر کلاس زبان فارسی است .